Το συγγραφικό αυτό έργο σκιαγραφεί μια αυτοβιογραφία του καθηγητού Κωνσταντίνου Φλώρου μα συνάμα μια ενδελεχή περιήγηση με αποκαλυπτικές λεπτομέρειες στον κόσμο της μουσικής έρευνας και πράξης όπως την βίωσε ο ίδιος ο συγγραφέας από την περίοδο του τέλους του β' παγκοσμίου πολέμου στη Θεσσαλονίκη οδεύοντας προς τη κατεστραμμένη κεντρική Ευρώπη, τη Βιέννη και αργότερα στη Δυτική Γερμανία όπου διετέλεσε καθηγητής της Ιστορικής Μουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.

Το βιβλίο αναλύει τις συνθήκες αναζήτησης ενός κοινού μεταπολεμικού μουσικού ευρωπαϊκού οράματος αλλά και τους διχασμούς, τις αντιπαραθέσεις και τις περιθωριοποιήσεις στα πεδία των μουσικών ερευνών και αναζητήσεων που επικρατούσαν από παλαιότερες αλλά και σύγχρονες δοξασίες και αντιλήψεις.

Παρουσιάζει επίσης εξαιρετικά αποτυπώματα από τη πορεία του και τις προσωπικές του συναντήσεις με μεγάλες μουσικές προσωπικότητες. Σηματοδοτεί και τεκμηριώνει έτσι τη μεγάλη σημασία και αναγκαιότητα για μια αέναη πνευματική μουσική συμφιλίωση και ανθρώπινη αλληλοκατανόηση μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο με άξονα την υπεύθυνη ειρηνική μουσική δημιουργία και ερμηνευτική πράξη, σα θεμέλιο της συνέχειας των οραμάτων μεγάλων μουσουργών.