2002
Greek Mozart Society- email:info@nearchos.gr
             Επίσημο ενημερωτικό δελτίο της ελληνικής κοινότητας Mozart
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ MOZART
Newsletter of Greek Mozart Society 2002-Griechische Mozartgemeinde 2002

O MOZART ΣΤΗ ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η φιλοσοφία των δύο εκδηλώσεων στη Στοά του βιβλίου βασίσθηκε κυρίως στην σηματοδότηση μιάς πνευματικής συνέχειας απο την εποχή του Μότσαρτ μέχρι σήμερα μέσα απο απλούς ανθρώπους που αγάπησαν την μουσική του, έσκυψαν να την μελετήσουν και μέσα σε αυτήν αντίκρυσαν αυτή την ανταύγεια φωτός που διακρίνει το πνεύμα του δημιουργού αυτού. Η ιδιαίτερη επιτυχία της πρώτης εκδήλωσης οφείλεται στον αυθορμητισμό, την αγάπη και την φροντίδα για την διατήρηση αυτών των φωτοσυχνοτήτων, αυτών των ευεργετικών σημάνσεων της μουσικής του WA.Mozart. Προσπαθήσαμε να τίς πλησιάσουμε δίδοντας κάποιες σύντομες έγκυρες ερμηνείες χωρίς να κουράσουμε. Γεμίσαμε χαρά από την άμεση ανταπόκριση του κόσμου και ελπίζουμε αυτό να συνεχιστεί. Όλα έγιναν σε χαμηλούς τόνους. Με την βοήθεια εκλεκτών ελλήνων μουσικών που δρούν στην Ελλάδα αναδείχθηκε μιά ανάγλυφη μουσική ερμηνεία. Η διαύγεια των σχηματισμών των μουσικών διαλόγων οφείλονταν στην θέρμη με την οποία αγκάλιασαν οι μουσικοί την προσπάθεια τους να βρεθούν πιο κοντά στη δύναμη της πηγαιότητας της έκφρασής του W.A.Mozart. H εναλλαγή των δυναμικών πεδίων ανάμεσα στα όργανα σε σχέση με τίς ιδιομορφίες της ρητορικής ανάπτυξης έγιναν με μιά αξιοθαύμαστη πλαστικότητα η οποία στα δύο κουαρτέτα του Mozart Κουαρτέτο Κ285 (Μανχάϊμ Γερμανία 177) και κουαρτέτο Κ 298 (Βιέννη 1786) κατάφερε να φτάσει σε υψηλά επίπεδα εξισορρόπησης. Η εκφραστική ευλυγισία που επέδειξε ο Παναγιώτης Δράκος στο φλάουτο ειδικότερα στις λεπτές διαβάσεις οι οποίες χαρακτηρίζονται απο μιά ρυθμική και μελωδική ιδιομορφία και καθορίζουν την σαφήνεια της αποτύπωσης της πλοκής των μουσικών διαλόγων ή την επισφράγισή τους, μας απεκάλυψε ένα ερμηνευτή μεγάλων δυνατοτήτων. Η Ιρίνα Σαλένκοβα, η Λίλια Γιουσούποβα και ο Βασίλης Λύκος οικοδόμησαν με εντυπωσιακή στυλιστική συνέπεια, σταθερότητα και διαύγεια τα μέρη των μουσικών συζητήσεων αναδεικνύοντας την ερμηνεία σε μιά υψηλοτάτου επιπέδου δημοκρατική συνάντηση. Η διατήρηση του ερμηνευτικού ύφους της μουσικής του W.A.Mozart καθ΄όλη τη διάρκεια της συναυλίας οφείλεται κυρίως στην εμπειρία των ερμηνευτών. Ο τσεμπαλίστας Δημήτρης Γιάννης απέδωσε με δεξιοτεχνία και ταπεραμέντο τη σονάτα Κ13 (Λονδίνο-Αγγλία-1764) για clavecin με συνοδεία φλάουτου (βιολιού) μεταφέροντας μας μέσα απο αυτό το μαγικό και απαιτητικό όργανο πιο κοντά στην πνεύμα της εποχής. Οι φραστικές εναλλαγές μεταξύ φλάουτου και τσέμπαλου έγιναν με καθαρή άρθρωση και σαφήνεια αναδεικνύοντας το νοηματικό περιεχόμενο. Πιστή στο ύφος του Μότσαρτ ήταν η μεταγραφή του Ρόντο σε ντο Κ 373 για βιολί φλάουτο και κλαβεσέν του Henrik Pröhle και Jozsef Gäbor(η αυθεντική ενορχηστρωτική άποψη είναι για βιολί, με συνοδεία απο έγχορδα, δύο ομπόε και δύο κόρνα σε ντό) η οποία επέτρεψε μέσα απο ένα μικρότερο σύνολο να αποκαλυφτεί ένα ευρύτερο τοπίο μουσικών και ηχοχρωματικών διακλαδώσεων. Ο Παναγιώτης Δράκος και η Ιρένα Σαλένκοβα έδεσαν τους ήχους τους με εξαιρετική επιτυχία προσφέροντας έναν εντυπωσιακό χρωματισμό στίς μεταλλαγές των χαρακτήρων κατά την εξέλιξη των φράσεων. Ο τσεμπαλίστας Δημήτρης Γιάννης κατάφερε ειδικά μέσα απο αυτή την ερμηνεία της μεταγραφής, εντοπίζοντας τις πρώτα, να ιχνογραφήσει πολλές ηχοχρωματικές διακυμάνσεις και να εμπλουτίσει την ερμηνεία αυτού του έργου πρός κάτι καινούργιο, πρωτότυπο. Ολοι μαζί προσέφεραν μιά αξέχαστη βραδιά και απεδείχθη για μιά ακόμα φορά ότι διαθέτουμε ένα λαμπρό μουσικό ανθρώπινο δυναμικό το οποίο θα πρέπει να το εμπνεύσουμε δημιουργώντας άλλους πιο πνευματικούς χώρους μέσα στους οποίους αυτό θα μπορέσει να αναπτυχθεί και να αποδώσει. Αισθανόμαστε δεσμευμένοι απέναντι στους νεότερους και επιβάλλεται να συνεχίσουμε το έργο που με τόση αυτοθυσία σφυρηλάτησαν προηγούμενοι απο εμάς. Ευχαριστούμε όλους τους δημοσιογράφους που κάλυψαν τίς εκδηλώσεις μας μέσα από τίς στήλες τους. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στίς εφημερίδες Βήμα, Ελευθεροτυπία, Νέα, Kαθημερινή, Ναυτεμπορική, Ελ. Τύπο, και Εθνος. Ευγνωμοσύνη εκφράζουμε στη Στοά του Βιβλίου για τη θερμή φιλοξενία και ειδικότερα πρός τον πρύτανη του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας καθ. κ. Γ. Μπαμπινιώτη.

Δρ.φιλ.Κωνσταντίνος Δ. Κακαβελάκης. Πρόεδρος του "Συλλόγου Φίλων του Mozart

Με συγκινεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι μέσα στον τρομερό καταιγισμό των σύγχρονων διοργανώσεων μουσικών γεγονότων που από την πληθώρα και μόνον πλέον αρχίζουν να μας συσκοτίζουν την σκέψη το έργο του W.A.Mozart παραμένει μια φωτεινή ηλιαχτίδα ελπίδας. Μιά ανταύγεια φωτός η οποία ταξιδεύει μέσα στον χρόνο και έρχεται να μας μεταφέρει ένα μήνυμα το οποίο δεν μεταφράζεται σε λόγια αφού η σύστασή του είναι καθαρά μουσική. Μιά μουσική οργανική η οποία πηγάζει απο το ελληνικό φώς και το πνεύμα που διατρέχει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Εκεί μέσα μπορούμε να ξαναανακαλύψουμε άμα το θελήσουμε φυσικά και μείς οι ίδιοι σκύβοντας με μετριοφροσύνη πολλά μονοπάτια που οδηγούν στο ξέφωτο της πηγαιότητας και την δύναμη της έκφρασης αυτής της τέχνης του ιδιότροπου αυτού ευρωπαίου καλλιτέχνη που επέμενε στην αρχή της συνεχούς δημιουργίας. Η προϋπόθεση για να επαναπροσεγγίσουμε την μουσική σκέψη του Wolfgang Amadeus και να μας βοηθήσει να βγούμε απο το δικό μας εσωτερικό και εξωτερικό ηχητικό αδιέξοδο το οποίο πολλές φορές καταλήγει σε ψυχολογική δίνη είναι να αφουγκραστούμε τίς ηχήσεις της μουσικής του με ειλικρίνεια και να θελήσουμε να πλησιάσουμε εκείνο το τοπίο το οποίο έχει χαθεί απο τον ορίζοντα μας. Ισως μέσα απο το άκουσμα της μουσικής αυτού του κορυφαίου δημιουργού μάς έρθει η ενθύμηση εκείνης του μαγικού τρόπου που ανακαλεί τον χαμένο χρόνο και προχωρά στην επανάκτηση του φωτός και της ενέργειας. Νοιώθω ιδιαίτερη χαρά και τιμή που ο ιστορικός σύλλογος των φίλων του Μότσαρτ Ελλάδας με προσκαλεί με το ψήφισμα του να αναλάβω την προεδρία του. Οι μνήμες της σεβαστής κ.Ιντας Μαργαρίτη αλλά και του Τώνη Γεωργίου είναι ακόμα πολύ ζωντανές και ηχούν και αυτές κοντά μας μαζί με την μνήμη του Λώρη και ελπίζω ότι και οι τρείς τους θα ακούσουν την μουσική για την οποία αγωνίστηκαν μέσα απο τους ίδιους τους μαθητές τους, με την ποιότητα που αναδεικνύει ένα μήνυμα ελπίδας και αυτοσυγκράτησης. Οι μουσικοί διάλογοι, οι τρίλογοι ή οι τετράλογοι που παρουσιάζονται στα έργα του W.A.Mozart Quartett K.285, Quartett K.298, Sonata K.13 και Rondo K.373 με ένα ιδιαίτερο εποικοδομητικό τρόπο δεν αποτελούν μονάχα ακολουθίες απο μουσικούς φθόγγους αλλά περισσότερο όπως είχε παρατήρησει πρώτος ο Γκαίτε συζητήσεις οι οποίες διδάσκουν την δημοκρατία και την ισότητα και αναδεικνύουν την ευθύνη της μουσικής πράξης. Αυτό συμβαίνει διότι η μουσική αυτή όπως και η αττική τραγωδία η οποία επίσης ανήκει στην μεγάλη εποχή της δικής μας κλασικής αρχαιότητας αποκαλύπτει την απόλυτη ανθρώπινη ελευθερία αλλά ταυτόχρονα προβάλλει και την προσωρινότητα του ανθρώπου. Δεν υπόσχεται ψευδείς παραδείσους. Μέσα απο αυτήν την μεγαλειώδη δυνατότητα της αυτοσυνειδησίας της ελευθερίας του ανθρώπου και της δυνατότητας επικοινωνίας, ανταλλαγής εμπειριών και βιωμάτων με μία ηχητική πνευματικότητα ο Μότσαρτ εκφράζει στα ταξίδια που κάνει πρός άλλες ευρωπαϊκές χώρες πρώτος μία μοναδική μουσική οικουμενικότητα. Η δύναμη της μπορεί και αφομοιώνει διαφορετικά ιδιώματα απο τόπο σε τόπο. Ειδικότερα στον Μότσαρτ αυτό το γεγονός παίρνει μιά διάσταση παγκόσμιας πνευματικής συμφιλίωσης μέσα απο την αμεσότητα του μουσικού διαλόγου. Τα ιδιώματα συμπλέκονται, συναντώνται ευρηματικά. Σε κάθε ταξίδι του πλέκεται ένας νέος κόσμος ο οποίος αναδημιουργεί και ανασυνθέτει τα τοπικά ιδιώματα πρός όφελος μιάς πραγματικής και όχι ψευδεπίγραφης υπεργαλήνιας εμπειρίας η οποία προϋποθέτει την αλληλοκατανόηση.

Die Philosophie der zwei Veranstaltungen in der Stoa der Bücher sollte die geistige Entwicklung von der Epoche Mozarts bis heute zeigen inmitten von einfachen Menschen, die seine Musik lieben, sich bemühen sie zu verstehen und dadurch begegneten sie diesem Schimmer des Lichtes, der den Geist dieses Schöpfers auszeichnet. Der besondere Erfolg der ersten Veranstaltung ist zurückzuführen auf die Spontaneität, die Liebe und die Sorge um die Erhaltung dieser Lichtfrequenzen, dieser nützlichen Markierungen der Musik Mozarts. Die direkte Kommunikation mit dem Publikum erfüllte uns mit Freude und wir hoffen, dass sich diese Kommunikation fortsetzen lässt. Wir versuchten dem Publikum eine kurze gültige Eninführung zu geben ohne es dabei zu ermüden. Dr. K.Kakavelakis sprach über die Diachronie der Geistigkeit Mozarts. Alles geschah in leisen Tönen. Mit Hilfe hervorragende Musiker wurde eine eindrucksvolle musikalische Interpretation geboten. Die Klarheit der Bildungen der musikalischen Dialoge beruhte im eigentlichen Sinn auf dem Eifer, mit welchem die Musiker den Versuch unternahmen sich der Kraft der Spontaneität des Ausdrucks von W. A. Mozart zu nähern. Der Wechsel der dynamischen Ebenen zwischen den Instrumenten in Beziehung zu den Eigentümlichkeiten der rhetorischen Darstellung geschah mit einer bewundernswerten Plastizität, so wurde in den zwei Quartetten von Mozart, dem Quartett KV. 285 (Mannheim 177?) und dem Quartett KV.298 (Wien 1786), ein hohes Niveau erreicht. Die ausdrucksvolle Beweglichkeit, die Panajotis Drakos auf der Flöte zeigte, besonders in den feinfühligen Übergängen, die durch rhythmische und melodische Eigentümlichkeit charakterisiert sind und die Klarheit des eindrucksvollen Aufbaus der musikalischen Dialoge bestimmen, bestätigte wieder einmal, dass er ein Interpret von internationaler Reichweite ist. Irina Salenkova, Lilia Jusupova und Vasilis Lykos bauten die Teile der musikalischen Unterhaltung mit eindrucksvoller stilistischer Konsequenz, Beständigkeit und Klarheit auf, indem sie die Interpretation zu einer gleichberechtigten Begegnung von höchstem Niveau machten. Die Bewahrung des erläuternden Stils der Musik Mozarts während des gesamten Konzertes ist hauptsächlich der Erfahrung der Interpreten zu verdanken. Der Cembalist Dimitris Jannis spielte die Sonate KV. 13 für Klavichord, Flöte (Violine) mit Virtuosität und Temperament und brachte uns durch dies zauberhafte Instrument dem Geist der Epoche näher. Die Ausdruckswechsel zwischen Flöte und Cembalo wurden mit sauberer Artikulation und Klarheit vollzogen und machten dem musikalischen Gehalt alle Ehre. Getreu dem Stil Mozarts war die Transkription des Rondos in C KV. 373 für Violine, Flöte und Klavichord von Henrik Pröhle und Joszef Gabor (die authentische Orchestrierung ist für Violine mit Begleitung von Saiteninstrumenten, zwei Oboen und zwei Hörnern in C ) diese gab uns die Möglichkeit mit einer kleineren Anzahl von Instrumenten einen weiteren Dimension der musikalischen Poetik zu entdecken. Panajotis Drakos und Irina Salekova setzten ihre Klänge mit außerordentlichem Erfolg und boten eine beeindruckende Klangfarbe in der Umwandlung der Charaktere im Verlauf der einzelnen Sätze. Der Cembalist Dimitris Jannis schaffte es besonders mit dieser Interpretation, indem er sie zuerst eingrenzte, viele klangfarbliche Schwankungen zu zeichnen und die Interpretation dieses Werkes anzureichern bis hin zu einem neuen Original. Alle zusammen boten einen unvergesslichen Abend und wieder einmal einen Beweis dafür, dass wir über ein glänzend musikalisch ausgebildetes Potential verfügen, welches wir inspirieren müssen, auchandere Möglichkeiten zu schaffen, durch die es sich entfalten und Leistungen bringen könnte.

Moυσική αφήγηση και εικονικότητα

Κονσέρτο πιάνου Σπύρου Σουλαδάκη 26.06.2002.Στοά του Βιβλίου

Η μουσική εκφράζει κάτι το οποίο δεν μπορεί να αποδώσει ο συμβατικός λόγος. Η ανάγκη για συνεχή ανανέωση της σύνταξης της ανθρώπινης έκφρασης μέσα απο την συνδυαστική αναδιαμόρφωση των ηχητικών συμβάντων είτε αυτοί είναι φυσικοί φθόγγοι, είτε τόνοι που αποδίδονται απο όργανα, είτε θόρυβοι οι οποίοι οργανώνονται μέσα σε σύγχρονες συνθέσεις, είτε τεχνητά διαμορφωμένοι ήχοι οι οποίοι παράγονται ή αναπαράγονται απο ηλεκτρονικές γεννήτριες αποτελεί μία διαπίστωση η οποία είναι γενικά αποδεκτή. Ο άνθρωπος συνεχίζει έντονα την ηχητική αναζήτηση, έχοντας μπεί για τα καλά στον 21ο αιώνα παρόλη την συνεχιζόμενη τεχνολογική μεταμόρφωση και αναπροσαρμογή. Μέσα απο αυτό το πολύπλευρο μεταβαλλόμενο φαινόμενο το οποίο ονομάζουμε μουσική διερευνά μέσα στο χώρο και στον χρόνο το φαντασιακό τοπίο του νού. Μέσα απο τίς εικόνες που σχηματίζονται απο την ηχητική δημουργία έχουμε την αίσθηση ότι υπάρχει μιά αλληλεπίδραση. Προγραμματισμένες σκέψεις, σύμβολα, ποιητικές και θεατρικές φόρμες επηρέασαν καθοριστικά την εξέλιξη της τέχνης της μουσικής, και όμως κάθε φορά μέσα στην ιστορική εξέλιξη υπήρξε και υπάρχει ανάγκη για αναθεώρησή του, για επανεξέταση του. Είναι λοιπόν αυτή η μαγική προσπάθεια αληθής ή πρόκειται για μιά ψευδαίσθηση; Πολλές φορές μας ξεγελά. Οι συνειρμικές διαδρομές τίς οποίες υπαγορεύουν οι ήχοι μέσα απο την χρονική τους αλλά και την ηχοχρωματική τους διαφοροποίηση επιφέρουν αναπάντεχα αποτελέσματα. Η επιγραμματικότητα που προσφέρουν για παράδειγμα σύγχρονοι τύποι μουσικών αφηγήσεων διαμορφώνουν μιά πολυδιάστατη προοπτική γεγονότων και εμπειριών, οι οποίες αρνούνται την γραμμική εξιστόρηση. Παρεμβαίνουν με μεγάλη επιρροή σε περιοχές του ασυνείδητου και δημιουργούν έντονες ψυχικές μεταβολές. Μπορεί πράγματι όμως ξαφνικά μιά ακολουθία ηχήσεων ή συνηχήσεων να είναι κάτι τόσο σημαντικό; Τί είναι αυτό λοιπόν που κρύβεται μέσα στον τρόπο σύνταξης των ήχων; και στίς εικόνες που παράγονται μέσα απο τα ηχητικά συντάγματα; αντικείμενο μελέτης το οποίο απασχολεί τους μελετητές απο την αρχαιότητα και την εποχή του Μεσαίωνα; Η διαδικασία της ιεραρχίας της πρόσληψης αυτών των ηχήσεων που είναι αντικείμενο της σύγχρονης έρευνας των συστηματικών μουσικών επιστημών αποτελεί μία δυσκολότατη εξερεύνηση. Οι σχέσεις μεταξύ ήθους και πάθους των μουσικών τρόπων που απασχολούσε έντονα και τον Πλάτωνα επεκτείνεται και στίς λεπτότατες εκφάνσεις της μουσικής ερμηνείας η οποία σχετίζεται με την αρχαία ρητορική τέχνη. Στο έργο του Μozart η διαλογική ρητορικότητα φτάνει σε ένα υψηλότατο βαθμό ανάπτυξης ο οποίος επηρεάζει βαθιά την εξέλιξη της μουσικής γενικότερα και θέτει τον άνθρωπο μπροστά στην ευθύνη του προβάλλοντας υψηλά ιδεώδη. Διερευνώντας πως διαφοροποιούνται αυτές οι εκφράσεις στον Beethoven, στους ρομαντικούς, στον ιμπρεσσιονισμό και έπειτα στον εξπρεσσιονισμό μπορεί κανείς να βγάλει πολύτιμα και χρήσιμα συμπεράσματα. Στο κονσέρτο για πιάνο του Σπύρου Σουλαδάκη αποτυπώθηκαν αυτές οι διαδρομές των μουσικών αφηγήσεων και παρουσιάσθηκαν με εξαίρετη ερμηνευτική πρωτοτυπία οι πολυδιάστατες προοπτικές της σύγχρονης επανεξέτασης αντιμετώπισης παλαιών έργων για πιάνο. Στο πρόγραμμα παρουσιάστηκαν:

Συναυλία Φοίβος Απόλλων στο Εlounda Bay.

Ολούνδιο Αμφιθέατρο. Oloundion Amphitheater.

Simona Mihai Yψίφωνος -Σπύρος Σουλαδάκης-πιάνο. 15.08.2002

Μεγάλη επιτυχία είχε το διπλό κονσέρτο στο Ελούντα Bay για τραγούδι και πιάνο με τον Σπύρο Σουλαδάκη στο πιάνο και την υψίφωνο Simona Mihai τραγούδι. Η οργάνωση ήταν άψογη και ευχαριστούμε θερμά όλους που συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της εξαίρετης σε ερμηνεία συναυλίας. O Σπύρος Σουλαδάκης έδειξε για μία ακόμη φορά το ερμηνευτικό του ταλέντο κινούμενος με μεγάλη άνεση μεταξύ ρομαντικού και ιμπρεσσιονιστικού τοπίου. Στη συνοδεία συνέβαλε κυρίως σε μία εξέχουσα συνολική εξισορροπητική ερμηνεία μεταξύ του τραγουδιού και του μέρους του πιάνου. Η Simona Mihai μας εξέπληξε με τις φωνητικές της δυνατότητες. Διατήρησε με αντοχή σε όλη τη διάρκεια του κονσέρτου την εκφραστική της δύναμη και διαύγεια σε όλη την επιφάνεια της έκτασης της φωνητικής της δραστηριότητας και έδειξε μία ιδιαίτερη μεταμορφωτική ερμηνευτική ικανότητα στις μεταβολές ύφους από συνθέτη σε συνθέτη. Μικρές αδυναμίες στην άρθρωση καλύφθηκαν από την μιμική και ρητορική της δεινότητα. Το πρόγραμμα περιελάμβανε τα ακόλουθα έργα

1. Beethoven: Αpassionata 2. Mozart: (from Cosi fan tutte) In uomini 3. Mozart: Oiseaux, si tous les ans (Wohl tauscht ihr Vogelein   4. R.Strauss: Schlagende Herz   5. Debussy: Images Book I 6. Zemlinsky: Der Traum 7. Schubert: Vedi quanto adoro
8. Mozart: Recitativo and aria (Giunse al fin il momento...)9. Massenet: Manon's aria

Πέρα από τις καθιερωμένες προγραμματισμένες συναυλίες των γνωστών φορέων οργάνωσης μουσικών εκδηλώσεων στην Ελλάδα ήρθε ως μεγάλη έκπληξη η εμφάνιση της ορχήστρας του Mozarteum στην Αθήνα κάτω από την διεύθυνση του αρχιμουσικού Κρίστοφ Έμπελε με πρωτοβουλία του ιατρικού συλλόγου Αθηνών εν όψει του μεγάλου ιατρικού συνεδρίου του Ε.ΚΕ.ΔΙ (Ερευνητικό Κέντρο Διαβήτη). Μας ταξίδεψαν σε ένα πολύχρωμο τοπίο από ήχητικές εικόνες μέ έργα W.A.Mozart, Leopold Mozart, Franz Lechar, και Johann Strauss. Στο πρώτο μέρος ερμηνεύτηκαν τα έργα του W.A. Μozart (Εισαγωγή στους «Γάμους του Φίγκαρο», 3ο Κοντσέρτο για Κόρνο, άρια της Ζαΐντε, 29η Συμφωνία). Oι Αυστριακοί μουσικοί κάτω από την μπαγκέτα του αρχιμουσικού Κρίστοφ Εμπελε απέδειξαν την μεγάλη τους εξοικείωση με την πνευματικότητα του έργου του W.A.Μozart. Σωστός τονισμός των διαβατικών φθόγγων προς όφελος της ευρύτερης ρυθμικής αρχιτεκτονικής, ανάδειξη της ρητορικής στρατηγικής των μελωδικών ενοράσεων, ανάλαφρη και έξυπνη διαχείριση των ορχηστρικών όγκων, σωστή δυναμική ιχνογράφηση των περιγραμμάτων των μελωδιών και προβολή στον ηχητικό χώρο των διαλόγων μεταξύ των διαφορετικών ομάδων οργάνων. Μετά τα έργα του W.A. Μozart ερμηνεύτηκαν συνθέσεις των Γιόχαν Στράους (βαλς και πόλκες), Λεοπόλδου Μότσαρτ (Κοντσέρτο για Αλπικό Κέρας) και Φραντς Λέχαρ (άρια της Βίλια από την «Εύθυμη Χήρα»). Η Σάρλοτ Πίστορ απέδωσε τις άριες με εξαιρετική εκφραστική ευλυγυσία αναδεικνύοντας μία εντυπωσιακή ενό-τητα ψυχής και σώματος. Ο σολίστ κόρνου Βίλχελμ Σβάϊγκερ ανέδειξε με θαυμαστή πλαστικότητα τους απαιτητικούς χαρακτήρες των ρητορικών σχημάτων των μελωδικών συνταγμάτων τόσο στο κονσέρτο για κόρνο του Βόλφανγκ Αμαντέους όσο και στο κονσέρτο για αλπικό κέρας του Λεοπόλδου. Η συνολική παρουσία όλων των συντελεστών θα πρέπει να επιβραβευτεί για την πιστότητα της διατήρησης της αυστριακής μουσικής παράδοσης αλλά και για την ετοιμότητα τους για μιά παραδειγματική προβολή των προϋποθέσεων της συντονισμένης ποιοτικής μουσικής προετοιμασίας και προεργασίας.

Ελληνική Κοινότητα Mozart/Σύλλογος Φίλων του Μozart: Λώρης Μαργαρίτης, Ιντα Μαργαρίτη,